Memduh Şevket Esendal'ın Ayaşlı ve Kiracıları isimli romanına bir bakımdan benzediği için sanki aynı kitabı okuyormuş gibi hissettim. Her ne kadar içinden güzel dersler çıkarılabilecek bir kitap olsa da konuşma dili ile yazılan kısımlar yüzünden akıcılığını yitirmişti. Konuşma şekillerinin okurun kendisine bırakılması gerektiğine inandığım için olsa gerek, olması gerekenden daha uzun sürede bitti.
