Ne zaman varacaklar bu köylere?..Makal, Anadolunun ortasındaki köylerin çaresiz durumunu, insanı sarsan bir gerçekçilikle dile getiriyor.Anadolu köylerinin sefalet ve geriliğininbetimlenmesi,çalışkan, hisli eskiyle yeninin karşılaşmasını ve kişisel cesaretin, eğitimin ve içten gelen öfkenin bir belgesi durumunda eser.
"Yapımız böyle kurulmuş toplum olarak. Okumanın anlamı, her şeyden el etek çekmektir. İşler, okuma olanağına kavuşamamış Fatmaların,Osmanların omuzundadır. Kimbilir, onları okutmamak, böyle bırakmak, olanaksızlıklardan çok, böyle kalmamalarını isteyişimizdendir."
Ne kadar yan çizersek çizelim, bu gerçek vardır. Bunu gözlemek için, büyük şehirlerde yaşayanların şöyle iki yanına baklamaları yeterlidir,sırtında urbası,ürkek bakışlı insan kümelerinin,nereden ve niçin geldiklerini gören gözler bilmelidir...
"Niye böyleyiz acaba?
Doğuluyuz bir kere. Düşünüşümüz, anlayışımız, görüşümüz, tutumumuzla doğuluyuz. Kafamızı yormaktansa çıkarımızı kovalamak daha çok işimize geliyor. Duyduklarımıza, hem de duyduklarımızın işimize gelen yanlarına inanıverip huzura kavuşuyoruz. Ondan. öteye gözlerimiz bir şey görmüyor.
Kalın kalın perdeler gözlerimizde."
İşin en acı yanı,bu kadar gözü kapalı, yüreği sağır oluşlarına ağlasak, yaraşır... Ama az da olsa, bunlara karşı duran gerçek aydınlarımız da yok değil. Onlar yüzünden umutluyuz. Bin deli düşmana bir akıllı. dost yeter demiş atalar. Yazarımızında dediği gibi...
Dımbış Nine boşuna söylemezdi:
Geç gelen yaza, çok konuşan kıza, düzensiz saza, hemen gülen yüze, dayanağı olmayan söze, inanma diye ... ( bu kitabı okuduktan sonra heç inanmıyom ninem... :)) Bizim Aksaray'ın köyünden bir nine bende kitaptan öğrendim.)
Farık Nafız Çamlıbel'in dediği gibi;
Gurbet geceden kara , özlem ölüm den acı
Ne zaman varacağız bu köye arabacı?
ne zaman varacaklar bu köylere...
İnsan onuruna yakışmayacak biçimde sürdürülen bu yaşam öyküsü okuyan herkesi sarsacak.
Kitap yalnızca köydeki yapıyı ortaya koymamış, köylünün düşünme biçimini yansıtmıştır bizede....
Kitabı okuyunca birkaç gündür uykusuz ve gözlerimi ovalaya ovalaya kalkmaya çalıştım ama kalkamadım. Kafam zonklamaya başlamıştı, gözlerimin önü kararmaya,dağınık kafamla... Bana düşünmek kalmıştı gene geriye...
Hemşerimi okuyun, okutturun... Tavsiye ederim....
