Abâdân’daki âbidlerden biri şöyle anlatır: Sabredip sabredemeyeceğimi görmek için altı gün boyunca hiçbir şey yemeden öylece oturdum. Yedinci gece kalbimde bir mutluluk hâsıl olunca sabredebildiğimi anladım ve kalkıp başka bir işe koyuldum. Bu sırada şöyle diyen birini işittim: ‘Sabredenlerin hakikatine vâkıf olamadm. Sabredenler amelleri az olup onu gereği gibi yapamadıklarından endişe edenler ve bu amellerin de makbul sayılmayacağından korkanlardır. İşte sabredenler onlardır!’ *