Hz. İbrahim (aleyhisselam) namaz kılması için Mekke vadisine bıraktığı oğlu İsmail için dua ederken, “Ey Rabbim! Beni ve soyumdan gelecekleri namazı devamlı kılanlardan eyle!”(İbrahim 14/37.) diye niyazda bulundu. Çünkü oğlu suya, ekmeğe nasıl muhtaçsa namaza da muhtaçtı. Hz. İsmail (aleyhisselam) manevi açlığını namazla giderecek, Rabbine derdini namazda arz edecek, namazda hâl çâresi arayacak, onunla ayakta kalacaktı. Öyle yaptı; ölene kadar huzur-u ilahide kaldı.