İvan İlyiç, kendi kendine "Ne istiyorsun? Ne istiyorsun" diye tekrarladı.Sonra cevap verdi:
"Ne mi? Acı çekmemek. Yaşamak."
Kendini o kadar kaptırmış, öyle gerilmişti ki, ağrıları bile dikkatini çekmiyordu.İçindeki ses gene sordu:
"Yaşamak mı? Nasıl yaşamak?
"Evet yaşamak. Evvelce yaşadığım gib: iyi, tatlı.."
Ses,"Önceki iyi tatlı dediğin yaşamın nasıldı?"diye sordu.
İvan İlyiç hayalinde tatlı hayatının en iyi anılarını sıralamaya başladı. Ama işin tuhafı, tatlı hayatının en iyi anları şimdi o zamankinden bambaşka görünüyordu. Çocukluğuna ait ilk anılarından başka, hepsi...
Sayfa 73 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.