İstanbul 1453'te değil, bugün düştü. Bizans'ın, Osmanlı'nın güzel aynası Haliç, o saydam su, bir leş, bir balçık yığınına dönüştü. Galata' nın, Pera'nın Yahudi, Rum, Franko Levanten mahalleleri yıkıldı birer birer. Yerlerine gökdelenler, pahalı oteller dikildi. Boğaziçi yalılarına da tankerler girdi, kıyılara beton döküldü. Öfkeli, gergin bir erkek kalabalığı doldurdu sokakları. Yabancılar göç etti, kozmopolit İstanbul kalmadı artık. Kırmızı tuğlalı küçük kiliselere, geneleve sokağına sırtını dayamış sinagoga gidenler azaldı. Markiz Pastanesi'yse oto yedek parçacısı oldu çoktan. İşte böyle, İstanbul düştü. O kıyı, o sokaklar, o evler... üç denizin birleştiği yerde kurulmuş o güzelim kent.
Sayfa 53Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.