Jacques Monod, kendisi, bilimden bilimciliğe geçer. Bilim, insana tabiat üzerinde çarpıcı bir hâkimiyet sağlayan deneysel matematik yöntemler bütünüdür. Bilimcilik ise, bu yöntemlerin meşru itibarını istismar etmek isteyen sakat inanışlar bütünüdür. Çünkü bilimcilik; sanat, sevgi, fedakârlık, iman gibi hayatın bütün diğer boyutlarını veya sadece kendi hususiyetiyle ortada olan diğer insanı o yöntemlerle izah veya o yöntemler adına inkâr etmek niyetindedir. Bazen haksız yere bilimin "zararları" adı verilen şeyler, bilimden değil de, bilmi, ismini söylemeye cüret edemediği bir din hâline getiren bir felsefeden ileri gelir. Daha doğrusu bilimcilik, kavrama, ölçüye ve (Aristocu, matematik, diyalektik veya yapısalcı) mantığa bütünüyle indirgenemeyen her şeyin gerçekliği olmadığı inancıdır. Böylece bilimcilik bir dizi indirgemeden kaynaklanır. Sadece (aklı yüceltmek isteyen Descartes'tan, onu aşağılamak isteyen Bergson'a kadar) âletlerin, motorların, servetlerin ve sosyal baskıların yapıcısı araç niteliğine indirgenmiş bu akıl, gayelerin değil de, vasıtaların malzemecisidir.
Sanki insan zekâsını, sadece makinalar yaparak, para kazanarak veya kalabalıkları yönlendirerek, kısacası, tabiat veya insanlar üzerinde bir hükümranlık kurarak göterebilirmiş gibi!
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.