Herkes kendi sevgisi için bölmek isterdi ayı; Oysa aydı, güneşe olan sevdasını kimselere açmadan içinde taşıyan. Böylece yakıldı ayın güneşe sevdasının türküleri;
“Aya benzer yüreğim, doğal olarak da dipteyim, ah şu kaderi yenersem eğer, bekle geliyorum aşkım”
Yine aynı Ozan’ımızın bir eseri daha gönülden gönüle, dilden dile meşk olagelmiştir. Uzakları yakın eden, gönülleri hoş eden, yürekleri hop hop eyleyen bir anadolu ezgisi. Bir imgesel şölen, kelimelerin derin manaları, her okuyuşta her okuyucuya gelen farklı bir tat;
“Onun arabası var, güzel mi güzel
Bastı mı gaza, gider mi gider
Şöförü de var özel mi özel
Maalesef ruhu yok
Onun için hiç mi hiç şansı yok”
Milletimizin vs toprağımızın bu nadide eserlerini gönülden paylaşan bir dostunuz olarak, ben de size teşekkürü bir borç bilir, saygıları endam eylerim
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.