“Aklına her geleni söyleme. Hayatın boyunca bunu yaptın zaten. Ben sana ne derdim her zaman?”
“Cahil ile lak lak edeceğine, âlim ile taş
taşı.”
“Sen ne yaptın peki? Âlim ile taş taşırken
bile lak lak ettin, durmadı o çenen.
Bir de kendince bahane bulmuşsun gevezeliğine ‘Ben sesli düşünüyorum, kafamdan geçenleri içimde
tutamıyorum,’ diye.
Tut! İçinde-kıçında nerende tutarsan tut, ama tut. Beyin ishali olmuş gibi vır vır vır...
Hayatta bir ağırlığın olsun. Bir de yazan-çizen adamım diye dolanıyorsun. Yazık! Çok yazık!”