Acının da biçimi vardır, önce bunu görürsün. Her biçim gibi, bunun da algılanış yolları vardır. Bazı acılar çıplaktır, ortada durur. Bazıları ise kendini ele vermez. Acıyı-bilinçli ya da bilinçsiz; gerçi bu ikisinin nerede ayrıldığını uzun hayatım boyunca öğrenemedim- örtmenin de yolları vardır. Emin olduğum nadir şeylerden biri, acının hiçbir yere gitmediğidir. Bir mekana yayılmışsa, kendine has bir koku siner her yere. İkama edebilisin tabii; örtmek dediğim de budur. Örtüyü aralayabilmek zaman ister. Acının, gördüğün biçiminin ötesinde bir şeyler hep kalır. Örtülmüş acıyı çıplak olarak görebilme cesaretini kazanmak alır. Kimileri, çok kimse belki, kendi karanlık yüzeylerine sırt çevirirler hayat boyunca. Kimileri, çok azı, böyle bir alanın varlığından haberdardır; tedirgin adımlarla yoklarlar bu yüzeyi. Bilgi böyle kullanılır.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.