Bu kitap, benim açımdan bazı kitapları okumak için belirli bir yaşta olmamız gerektiğinin kanıtıdır.
Bunun nedeni ise, Satranç kitaplığıma ben daha 7. sınıftayken girdi ve ben okumaya başladım. Ne yalan söyleyeyim yarısına bile gelmeden kitabı bıraktım.Bırakmamın en büyük nedeni beni etkileyememesi değil, nedense ilgimi çekmedi. Ki o zamanlar ben nerdeyse hiç klasik okumamış bir insandım ,bu yüzden de olabilir.
O günden tam 2 yıl sonra gözüme çarptı ve bir şans daha vermek istedim. Hayatımın en güzel kararını almış olabilirim.
Kitap gerçekten çok güzeldi, okudukça dahada güzelleşiyor ve kurgusu olsun betimlemesi olsun olağanüstü bir eserdi. Zweig her zaman olduğu gibi ustalığını ortaya koymuştu.
Satrançı okumak bana yetmemişti ve kitabı bitirir bitirmez hemen sesli olarak dinledim. Dahada ilgimi çekmişti ve kitabı araştırmaya başladım .Sonuç olarak Zweig'in ölmeden önce yazdığı son kitap olduğunu öğrendim. Bunun dışında içindeki bazı cümlelerin Zweig'in ölmeden önce veda olarak yazdığı cümleler olduğunu okudum.
Bunlardan sonra bu kitabı değişik bir açıdan okudum ve şu an favori Zweig kitaplarımın başında geliyor.
Herkese öneririm .Mutlaka okumalısınız .Benim gibi geç kalmamanız dileğiyle.