Özellikle al-Aşarf ve daha sonra al-Gazali gibi bağnazlar, iktidara körü körüne itaat geleneğini doruk noktasına eriştirmişlerdir.Şu bakımdan ki iktidarın kötü ve keyfi ve müstebid şekilde uygulanması ve hatta şeriat ile uyumsuz bulunması hallerinin, halk ayaklanmasından doğabilecek anarşik ve huzur bozucu durumlardan daha az sakıncalı olacağı görüşünü yerleştirmişlerdir.Onlara göre en kötü ve en despotik nitelikte de olsa "istikrar" sağlayan her türlü devlet yaşamı, iktidar bunalımlarına ve karışıklıklarına tercih edilmelidir.