Sen yeter ki minberini yap!
Rabbül-Âlemîn Selahaddinleri mutlaka yollar..
Vaktin birinde Halep'te bir marangoz vardı.
Sade marangoz değil ama, adam gibi adamdı. "Kudüs esir, Mescid-i Aksa tutsak" der, dertlenirdi. Dertlenmekle kalmaz "Ben Kudüs için ne yapabilirim?“ diye düşünürdü.
Düşünür, düşünür…
Demiş ki: “Madem ki marangozum, o zaman kendimce, elimden gelenin en güzelini yapmalıyım Kudüs için!” En güzel işçilikle harika bir minber yaptı Mescid-i Aksa'ya.
Dillere destan oldu bu minber… Ünü, şöhreti taa Irak'a kadar ulaştı.
Sordular Marangoz'a:
İyi yaptın minberi de kim götürüp koyacak Mescid-i Aksa'ya? Demiş ki Marangoz:
Elimden gelen minber yapmaktı, en güzelinden de yaptım! Elbet bir komutan çıkacak ve onu alıp yerine koyacaktır!
Irak’ın Tikrit sokaklarında oynayan 7-8 yaşlarında bir çocuk duyar bu minberin hikayesini. Kendi kendine der ki:
Yâ Rabbî vallahi de billahi de bu minberi ben koyacağım der. Bu duyguyla yemin eden ve bu aşkla yola çıkan çocuğun ismi Selahaddin Eyyübi’dir kuddise sirruh.
Ve Kudüs’e o minberi koyana kadar gülmez, siyah sarığını çıkarmaz ve çadırda yatıp kalkar Aksa esir diye. Ve fetihle ödüllendirilir. Selahaddin’in Aksa'ya yerleştirdiği o muhteşem minber 21 Ağustos 1969'da Yahudiler tarafından kundaklanan Aksa Yangınında yanmıştır.
Sen şimdi Kudüs için ne yapacağız diye kara kara düşünürsün değil mi?
-Elinden gelenin en iyisini yapacaksın;
-Öğrenciysen en donanımlı bilgiyi öğreneceksin,
-Öğretmensen en zeki, en ahlaklısını yetiştireceksin,
-Âlimsen faydalı ilimle talebe yetiştireceksin,
-Mühendissen en yenisi, en faydalısını icat edeceksin,
-Mimarsan en estetiğini tasarlayacak,
İnşaatçıysan en sağlamını yapacaksın,
-Çiftçiysen en bereketlisini, en lezzetlisini üretecek,
-En önemlisi de anneysen babaysan en hayırlısını en imanlısını İslâm sevdalısını büyüteceksin.
Senin enlerini, senin hikayelerini senin sevdalarını senin rüyalarını okuyan, düşünen, uygulayan ve neticelendiren biri mutlaka çıkacaktır.
Sen yeter ki minberini yap!
Rabbül-Âlemîn Selahaddinleri mutlaka yollar..
(Alıntı)