Kanadı kırık değil, Onlar kanadı koparılmış kuşlardı. Sokaklar daraldı Vicdanlar karardı, Ve uçsuz bucaksız göğümüzde Uçacak yerleri kalmadı. Kaç milyondu sayıları? Gitgide çoğalırlar mı? Şu yoksulluğa bakamıyoruz, Yüreğimiz daraldı. Kırmızı ışıkta yine etrafımız sarıldı, Allah’ım ne kadar zavallılardı. Para versen bir türlü; kesilmiyordu arkası… Vermesen başka türlü; İyi insan böyle mi yapardı? Neyse ki yeşil ışık yandı! Yok mu “bunlar”ın ana babaları? Ne diye sokaklarda, çoktan ölen insanlığımızı arıyorlardı? Çevirelim başlarımızı, Görmezsek gönüller katlanırdı. “Azat buzat, beni cennet kapısında gözet.” Kafeslerdeki kuşlar, işte tam da bu çocuklardı. Tıklım tıklım, üst üste, nefessiz tıkıldıkları Bu rezil dünya kafesinde, birileri çekip alsın, mavi gökyüzüne salsın diye bekliyorlardı. Sahi, bir yoklar mısınız? Azat buzat demek için, cebimizde biraz duygu var mı?

Kuşlar da GittiYaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 202213,5bin okunma

··

2.356 görüntüleme

Ebru Ince

@black ·

12 Şubat 2020 23:27

Vay arkadaş! Siz neler yapıyorsunuz da ben yetişemez oldum hızınıza :)) vallahi pravo ,çok mutlu oluyorum okudukça kalplerinizi. . Emeklerine sağlık ,canı gönülden teşekkürler ❤