Kitap, okumaya başladığınızda acaba hep böyle kahve isimlerini ve yerlerini söylemekle mi geçecek, diye düşündürtüyor. Ancak biraz ilerleme kaydettiğinizde muazzam bir kültür denizine yelken açtırıyor. Salâh Birsel bunu öyle büyük bir ustalıkla yapıyor ki insan hayret ediyor. Okurken sadece kahve kültürünü değil Türk edebiyatının 17 ve 18. yüzyılda nasıl nefes alıp verdiğini okura gösteriyor. Önceden eserlerini okuyup bir kenara bıraktığınız yazar ve şairlerle yüz yüze tanışmanızı sağlıyor. Bunların yanı sıra edebiyata can veren insanların oldukça sosyal bireyler olduğunu fark ettiriyor. Kahvelerin İstanbul’un, o zamanı düşünürsek dolaylı olarak bütün bir devletin, neredeyse can damarı olduğunu, halkın nabzını tuttuğunu gösteriyor. Bütün bunları fark ettikten sonra dönüp günümüze bakmadan edemiyorum. Şimdi herhangi bir toplumsal alanda herhangi biriyle sohbet etme olasılığımız ne kadar? Geçmişin aksine toplumun içinde nefes alıp vermekten ve ondan beslenmekten ziyade can çekişiyor ve hepimiz toplumu sömürüyoruz. Bireysellik insanı özgür kılan bir şey mi yoksa toplumu yok ettiği için ona zoran sokan bir durum mu, insan düşünmeden edemiyor. 
Salâh Birsel
·
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.