"Yeraltı Adamı"nın bu uzaktan görünüşü, yazarın yaratıklarına karşı ateşli sempatisiyle açıklanır. Onu, bize betimlediği dünyanın ortasına atan, bir sinir nöbeti, neredeyse bir sara nöbetidir gibi görünüyor. O, iç evrenin alacakaranlıkları içine sokuluyor birden. Ve gözleri karanlığa alışıyor hemen. Görüyor, anlıyor. Sanki tam bir yaşam, bir düşünce birkaç saniye içinde gelip geçiyormuş gibi, sanki bu bir şimşek aydınlığı içinde sunulan araştırmalarıyla, umutlarıyla tam bir tinsel serüvenmiş gibi. Ama, dağarcığında bir yığın düşüncelerle yüzeye çıktığı ve zamanın dışında, mekânın dışında, nedensellik ve uyuşmazlık kurallarının dışında yaşadığı bir öyküyü düzenlemeye kalkıştığı vakit, sanatçının boğucu sıkıntıları başlıyor. İkinci yaşamın bir dramını, ikinci düşünceye sahip olmayan okuyuculara anlaşılır bir duruma getirmek söz konusudur. Genel bilinçle, bilinçaltını kavratmak, bilinçaltını bilinçli kılmak söz konusudur. İnsanları, gerçekten kendileri olan kişilerle ilgilendirmek söz konusudur.
Sayfa 405 - Dördüncü Kitap, Dördüncü Bölüm, Karamazov KardeşlerKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.