Yalnızca sefayla, Tanrı dostu olamayız zira bu bir kişinin yalnızca teorik bilgiye kaptan olması gibidir. Vücudumuzun da bu çıraklık döneminde büyük bir yeri vardır. Hissiyat bağlamında acılar, dünyanın nizamını oluşturan gereklilikle bir bağ kurmamızı sağlar. Zira haz, bizim gereklilikleri ve nizamı anlamamızı sağlayamaz. Acı sayesinde sefa sürerken ve haz duyarken de bir nizamın olduğunu, her daim bir düzenin bizi kuşattığını anlarız. Kainatın Tanrı'nın sözlerinin bir yansıması olduğunu anlamak ve varlığımızın her şeye duyarlı olmasını sağlamak, teslimiyetin tüm mahlukatın cevheri olduğunu anlamak için sefa ve cefa birbirinden ayrılmaz iki değerdir. Bu iki değeri karşılıklı olarak, ruhumuzda açığa sermeli, sevdiğimiz kimselerden gelen bir haberi bekler gibi kapımızı ona açık tutmalıyız. Bir aşık için sevdiğinden gelen haberin kibar yahut kaba oluşu ne önem arz eder ki?
Sayfa 42 - Ketebe, 1. Baskı (E-Kitap)Kitabı okudu
··
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.