Aşk Dostoyevski’de nefret (Alexandra), acıma (Dunia), öfke (Rogojin), şehvet (Fyodor Karamazov), kendi kendine tecavüz anlamına gelebilir, ama her seferinde aşkın arkasında başka bir duygu, temel duygu vardır.
Sayfa 166Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.