Çoğu sevgi, bu yüzden mezarlıklardan daha sessiz halde, bir başına yaşamış ve daha başlamadan son bulmuştur. İnsan, kendi kendinin düşmanıdır.
“Gâmım pinhan tutardım ben, dedîler yâre kıl rûşen
Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı?”
Aşka kâbil dil mi yok şehr içre yâ dilber mı yok
Mest yok meclisde bilmem mey mi yok sâgar mı yok
Gonca-i dil açılıp hâtır nice şâd olmaya
Bâğda güller mi yok gülşende bülbüller mi yok
Görmeziz bir dil ki tûtî gibi güftâr eyleye
Söyledir mi yok cihânda bilmezin söyler mi yok
Sengden dil kem mi yâ seng-i siyâhı la’l eder
Afitâb-i feyz-bahşâ-yı bülend-ahter mi yok
Niçin ebkâr-i ma’ânî beslemez erbâb-i nazm
Yoksa Yahyâ gibi üstâd-i sühan-perver mi yok
Ş.Yahyâ
***
Dün bir yerde okumuştum. “15 dakika sonra konuşalım dediğim adamın şimdi mezarına gidiyorum. Yapmayın.” yazıyordu. Gerçekten yapmamak gerek.
Söylemem bu sevgi içime sığdıkça. Because Say is risk. Sevgimi paylaşmak için söylerim ama karşılık bulamazsam sevgisiz kalırım, bu daha kötü. :)
Sevginin başka türlüsünü söylerim ama. Toprağı, insanı, bitkiyi, ayı güneşi... Hepinizi seviyorum. :D
Külliyen yanlış bulduğun bir bakış açısı ama saygım sonsuz kardeşim.
1 sonraki yanıtı göster
Artık seni seviyorum demek yetmiyor artık.🤷♂️🤷♂️🤷♂️.. seni seviyorumu hissettirmek lazım..🤗🤗🤗
Soruma cevap veren bu şahane gazel için teşekkürler:)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.