İşe gitmeden bir anda kitaplığımdan alıp çantama attığım ve molamda başladığım bir kitaptı. Aslında bir anda almış olsa da, uzun zamandır Stefan Zweig de okumadığımı fark ederek de almadım değil. Kendisi sevdiğim bir yazar, bende olmayan kitaplarını almaya çalışırken olanları da okumayı ihmal etmeyeyim, dedim. Geçmişe Yolculuk, güzel ve naif bir kitaptı. Sonu beni yeterince tatmin etmese de, yine de kitabı kapattığımda beğendiğimi hissettiğim bir kitap oldu. Yasak bir aşkı öyle naif bir şekilde anlatıyor ki yazar, normalde kızacağımız bu durum kötü hissettirmiyor. Kitap kısa, hikâye kısa ama anlatılan her duygu dolu dolu. Zaten yazarın olayı da bu değil mi? . Çok çalışıp çabalayan bir gencin, ona arka çıkan patronunun hastalığı sonrasında, onun eşiyle tanışmasıyla beraber zamanla aralarında ileri gelen aşkı anlatıyor. Aslında yasak bir aşk, diyorum ama doğru düzgün bir birliktelik söz konusu değil, daha çok duygusal yanlar ele alınmak istenmiş. Zamanın aşka etkilerini, yarım kalmışlığın insan üstündeki; hem duygular hem davranış olarak tepkilerini okuyoruz. Sonunun beni yeterince tatmin etmediğini söylemiştim; çünkü bitti, diyeceğimiz şekilde değil de, yarım kalmış gibi bitmesi hoşuma gitmedi. Kişilerin tepkileri sonucunda yazarın, tepkisiz kalması gibi bir durum olmuş. Büyük bir aşkın sonunda tekrar bir araya gelen çiftimizin, durumun şiddetli rehavetiyle ve zamanında bastırılmak zorunda bırakılmış tutkunun esaretiyle ani başvurlan yolların sonunda o, ilk kendine gelme halini yansıtmış sanırım yazar. Okumanızı tavsiye ederim.

Geçmişe YolculukStefan Zweig · İş Bankası Kültür Yayınları · 202326,7bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Senag