İman gönül işiydi ; zihin , beyin işi değil . Tıpkı aşk gibi . Ve insan , aşık olması gerektiğini akıl ettiği için aşık olmazdı . Aşık olabildiği için aşık olurdu . Aşık olmayı becerebilecek bir ruha , aşkın külfetlerini nimet bilecek bir yüreğe sahip olduğu için aşık olurdu . . . Diyelim cennet bu olsun . . . Aşık olamayan insan da buna ihtiyaç duymadığı , aşık olmayı aklıyla reddettiği için değil , olamadığı için , aşık olmayı beceremediği için olmazdı . İşte bu da cehennemdi . Aşk ateşinde yananların gözünde aşk cennet , ötesi ise cehennemdi . . . Asıl yanmak buydu . . . Neyi kaybettiğini bilme mekten daha büyük bir cehennem ateşi olabilir miydi ?
Sayfa 251Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.