Çocuğuna ödülle iş yaptıran bir aile, gerçek niyetini sorguladığında fark edecek ki istediği şeyi çoğu zaman çocuğu için değil, kendisi için istiyor. Yani, sorun aslında çocukta ya da işte değil, ailenin niyetinde. Örneğin anne çocuğunun odayı toplaması için ödül vaat ediyor. Neden? Çünkü eve birisi gelirse, rezil olmak istemiyor. Anne çocuğunun yemek yemesi için ödül vaat ediyor. Neden? Çünkü anne olarak görevini yapmak ve iyi hissetmek istiyor. Bazı anneler, "Ama yemek yemezse, büyüyemez" diyor. Çocuğunun kendi kararlarına güvenmiyor.
Hiçbir canlı doğada açlıktan ölmez. Dahası ödülle yemek yiyen çocuk, yemek hoşlanılması gereken bir eylem değil, karın doyurmak için yapılan bir eylem zannediyor. Karne hediyesi alan baba, çocuğunun başarılı olmasını istiyor çünkü amacı kendi başarı imajını sürdürmektir. Restoranda yemek sırasında, baba çocuğuna, "Uslu durursan evde tabletle oynayabilirsin" diyor. Baba sıkılan çocuğunun ihtiyacını değil, kendi ihtiyacını ön planda tutuyor. Onun için aile çocuğuna ödülle bir şey yaptırıyorsa, ilk önce kendine sormalı: "Ben bunu çocuğum için mi istiyorum, kendim için mi? Bunu istemeye hakkım var mı?" Kendisi için istiyorsa, çocuktan talepte bulunmayı bırakmalı. Aile öncelikli olarak kendi isteğini değil, çocuğun ihtiyacını karşılamalı
veya her iki tarafın da ihtiyacını karşılayacak bir model bulunmalı.
Sayfa 172Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.