"Böylece, şimdi de olduğu gibi dedim ki, "Tanrı'yı bildiğim sürece yaşıyorum. Onu unuttuğumda, ona inanmadığımda, ölüyorum." Bu ölümler ve dirilmeler nelerdi? Tanrının varlığına olan inancımı kaybettiğimde yaşayamadığım açıktı. Eğer bir yaratıcının var olduğuna dair belli belirsiz bir ümidim olmasaydı çoktan kendimi öldürmüştüm. Sadece onun bilincinde olduğumda ve onu aradığımda gerçekten yaşıyordum. "Ne arıyorum öyleyse? " dedi içimden bir ses. "O orada, onsuz hayat mümkün değil." Tanrı'yı bilmek, yaşamak bir bütün, üstelik aynı şey. Tanrı, hayatın ta kendisidir."
Sayfa 63
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.