"Babası ona "Ragîf" adını taktı. Bu kelime ebcet sayısıyla 1290 ediyordu. Artık Tahir Efendi'nin içi rahattı. Çocuğunun kaç tarihinde doğduğunu insanlar unutmayacaklardı. Fakat oğlunun "ebediyetini" ebcede emanet eden babaya hayatın bir muzipliği oldu : Ragîf'i herkes "Âkif'in yanlış telaffuzu sandı ve mekteplerde Ragîf'i "Âkif" çağırdılar."