Bir çocuk gülüşünde dondurabilmek zamanı. Bir yalnızlığı yaşar gibi sindirmek içine bütün dertleri. Bir çocuğun gözleriyle bakabilmek hayata, umarsızca.. Yaşamak sevmek varsa anlamlı ve kalbinde bir yudum sevgi varsa çekiliyor hayatın anlamsızlığı. Gece içine çekiyor duygularını, nefesini içine çekiyor. Yalnızlık başına buyruk geziyor yaşadığın şehrin sokaklarında. Bir gün var bir gün yoksun. Karanlıklar içinde kaybolarak yaşıyorsun hayatı. Gözlerin yaşama dair parıltılarla dolyor kısa soluklu mutluluklar sarıyor bedenini. Yapamıyorsun. Yaşamıyorsun.
Bir çocuğun gözleriyle görebilmek hayatı. Bir damla gözyaşıyla ıslanmış yanaklarında rüzgarın ıslıklarını dinlemek. Yorulmak koşarcasına kaçtığın geceden. Yorulmak aldığın her nefesten. Yaşamaktan yorulmak. Yalnızlığa kaçmak belkide, belkide yalnızlıktan kaçmak. Biçimsiz duygular şekilleniyor bedeninde. Yazıyorsun. Yaşıyorsun. Buna yaşamak denirse işte.
Bir çocuğun ıslığında yaşamak hayatı. Öyle habersiz. Öyle bilgisiz ve öyle bırakılmış yaşamak. Çocuk yüzünde seyretmek hayatını. Bir film şeridi gibi. Yaşadığın acı tatlı hatıraları hatırlamak gülüşlerde. Bir bir dökmek yaşanmışlıkları avucuna. Bozuk para misali harcamak geçen saniyeleri. Geçen günlere yenilerini eklemek. Ve bilmek durduralamayacağını hayatın. Ve bilmek zamanın donmayacağını. Bir çocuk misali heycanlanmak yeni bir elbiseye. Bir çocuk yüreğiyle titremek gecenin serinliğinde. Ürpermek geceden. Korkmak karanlıktan. Yalnızlıktan.
Bir çocuk gözüyle yaşamak hayatı. Hiç büyümemek. Oysa büyüyoruz işte. Anı defterlerinin sayfaları birer birer doluyor. Bir yaprak daha kayıyor elimizden. Bir su damlası daha düşüyor kalbimizden. Yaşanmışlıklar kalıyor geriye. Bir de beynimizin kıvrımlarında geleceğe dair umutlar. Sıcak içten hayaller. Ama büyümek bir boy ağır geliyor insana. Bir adım daha yaklaştırıyor sonsuzluğa. Geceye inat karanlıklara dalıyor insan. Bahara inat kışı seçiyor sırf kar tanelerinin beyazlığını yüreğinde hissetmek için. Ağır basıyor yaşamak. Ağır basıyor umutlar. Öylece kalakalıyor yalnızlıklarında. Bir gün daha siliniyor yüreğinden, Bir sayfa daha yırtılıyor takvimlerden. Amaçsız ve bilinçsiz yaşamak istiyor insan. Yoruluyor, acıkıyor susuyor. Ama bir çocuk gibi olmak istiyor. Farkında olmaksızın doğan güneşin, batışına üzülerek. Karanlıktan korkarak yaşamak istiyor.
Bir çocuk gülüşünde yaşamak istiyor insan hayatı. Öyle umarsız. Öyle farkındalıksız. Öyle boş..