Ayy bu Nalan beni biraz önce fena ağlattı yaa.. Kıyamam çok üzüldüm kapattım kitabı sindirmeye çalışıyorum yaşadıklarını. Ne kadar içten anlatımlı ve ne çok acı hikayeler yatiyormus meğer insanların güçlü duruşlarınin altında öyle hızla okunup geçilecek bır kitap değilmiş gercekten. Ben diğer okuduğum romanlar gibi sanmıştım. Ama tam tersi öyle değil. Sindire sindire düşüne düşüne okunacak bir kitap okumayanlar var ise okuyun derim arkadaşlar. Yazık, bilmediğimiz ne çok hayat var guluslerinin altında gözyaşı döken. Dik duruşlarınin altında kambur yürüyen, uzağa baktığını gözünün daldigini sandığımız.. oysaki onlar sadece geçmişe bakıp geçmişlerine dalıyorlarmış meğer. #tavsiyeederim
#camdakikiz
#gulserenbudayicioglu
#alıntı #sayfa172
Dedem aileden kalan ve hakkı olan her türlü mal ve mülk ten men edilmiş. ' Biz o çocuğa mal mülk bırakmayız demişler.' Belkide çocuğu yok edin, yoksa sizi mirastan yoksun bırakırız demişler işte. Dedem de notere gidip bütün haklarını kardeşlerine ve ozaman hayatta olan annesine devretmiş. Çok varlikliymis dedim ailesi."
"Demek yok edin demişler. Dedende sana kiyamamis."
Işte tamda bu sözümden sonra bir çığlık geliyor kulağıma. Adeta haykırarak ağlamaya başlıyor Nalan. Nihayet sıkı sıkı kapalı kepenkler açıldı. Açılsın, bir an önce açılsın o demirden kepenkler. Bu acıyla başka türlü nasıl yaşanır. Hiç olmazsa acının bir kısmı aksın dışarı.
Ne büyük bir talihsizlik.
Sayfa 172Kitabı okuyor
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.