Bannockburn 1314
[Bannockburn (1314) aslında bu genel kurala dikkat çekici bir istisna oluşturur. Ne var ki bu savaşın sonucu, Falkirk taktiklerinin bir kenara atılmasından değil, II. Edward'in yönettiği bir seferden bekleneceği gibi, yeteneksiz ve neredeyse çılgınca bir savaş yönetiminden kaynaklanmıştı. Bileşimi bakımından Wallace'inkine çok benzeyen Robert Bruce'un güçleri tahminen 10.000 adam ve 500 kargıı athdan oluşuyordu. Bruce, New Park'ta, Edward'in kurtarmaya ant içtiği Stirling şehri ve kalesini kapsayan güçlü bir mevziyi tutmuştu. Iskoç kralı, Falkirk' ten Stirling'e uzanan eski bir Roma yolu boyunca bir saldırıyı karşılayacak şekilde mevzilenmisti, ancak 23 Haziran 1314 günü öğleden sonra keşif yapan Ingilizler, karanlğı firsat bilip İskoç mevzilerini bozmaya karar verdiler. Böylece 23-24 Haziran gecesi, Bannockburn köyü ile Crookbridge arasında kalan Bannockburn Irmağı'nı geçmeye çalıştlar. Burası 14. yüzyılda batakığımsı bir bölgeydi. Edward'ın sayısı 20.000i bulan ordusu bütün gece sularla boğuştu. Şafak söktüğünde, St. Ninian Kilisesi'nin altındaki düzlüklerde dolanan örgütsüz bir yığın halindeydiler, Sadece Gloucester Kontu'nun komutası altındaki öncüler bir tür düzen kurmayı başarmıştı. Bu durum Bruce'a hemen kullanacağı altın bir fırsat sağladı. Ordusunu yeni cepheye çevirerek, Isviçre saldırı düzenine çok benzeyen schiltronlar halinde bayırdan aşağıya indirdi ve kargaşa içindeki İngiliz birliklerine mahvedici bir gücle saldırdı. Birkaç Ingiliz okçusu sağ cenah-
d mevzilenmişti, ancak bunlar askerleri toplayan Keith'in komutası altında
r skoç süvari hücumuyla ezildi ve savaş alanının dişına sürüldü. Bu sald șövalyelerinin o zamana kadar bilinen tek dikkate değer eylemiydi.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.