Çocuğu artık tekin olmayan bu yollarda kime,nereye bırakabiliriz?Oysa gökyüzüne baktıkça içimin bütün keder tortuları dağılır gibi oluyor,yıldızların parıltısı içimdeki karanlıkları arıtıyordu.Sıkıldıkça,daraldıkça,umutsuz kaldıkça neden göğe bakarız,neden yerlerden değil de göklerden yardım dileriz,şimdi anlıyorum.Ve seziyorum ki Yaratan yüksek bir yerdedir,umut da öyle...
Sayfa 24Kitabı okudu
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.