Banu Özyürek'in Bir Günü Bitirme Sanatı'ndaki öykülerini okuduğumda işte farklı bir öykücü demiş, farklı öyküler okumak isteyen herkese tavsiye etmiştim.Poz ile kaldığı yerden devam ediyor Özyürek.Ben iki kitabı birbirine çok yakın buldum.Poz biraz daha içe dönük yalnız. Kendiyle didişen, iç sesiyle yaşayan ( Kafe Planet Planet'in Hande'si gibi) çok basit şeyleri gözünde büyüten ( Kapı öyküsündeki kadın gibi) kahramanların varlığı yalnız olmadığımı hissettirdi. Banu Özyürek'in Poz kitabını açtığımda, "anneannemin ve dedemin güzel hatırasına" ithafı ile karşılaştım. Beni bu ithaf fazlasıyla vurmuştu ki üstüne "Şimdi O" ve "Hayvan Yalnızlığı" öykülerini okuyunca darmadağın oldum. Kadri Bey'in koca memeli kızı Nezihe Berktav Dinçkal...Seni tanımak çok güzeldi. "Kutsal sevgilimiz", yazma ve yazdığını yayımlama deneyimi üzerine güzel bir öykü. Banu Özyürek, çoğu öyküsünde kurguya müdahale ediyor yazar kimliği ile, bu bir kurgudur diye hatırlatıyor okuyucuya, yazmanın bir yazar için nasıl bir deneyim olduğunu da sezdiriyor. Kesinlikle tavsiye ederim...Özellikle iç sesi ile ile yaşamayı bilenlere.

PozBanu Özyürek · Everest Yayınevi · 2019114 okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.