Adaletsiz düzenin canhıraş yapısı. Bir yanda adaleti tahsis eden beyler, ağalar, yargıçlar ve tanrılar diğer yanda suç isnat edilen mahkumlar, idam mahkumları dahası analar, kadınlar ve kızlar. Adalet nerede: oğlu elinden alınan bir annenin, kocası koynundan koparılan bir kadının ya da daha babasını tanımamış bir çocuğun kabahati ne olabilir de böyle kötü bir düzen ile karşı karşıya gelebilir. Peki suç kişi de mi yoksa düzende mi? Bilmiyoruz!
Sayın Hugo stenograf varsayımı gibi kendi kendine konuşup engin bir psikolojik buhrana dalıp en önemli yapıtını ortaya koymuştur. İçten bir teşekkürü sonuna kadar hak ediyor. Teşekkürler Sayın Victor Hugo...