Yaşam; aslında bir bakıma Yaratıcı'yı arama serüveni. Çektiğimiz acıların, tattığımız zevklerin bizi götüreceği tek bir yer var; o da Allah'a giden yol. Acı çekiyoruz, çünkü bu, Allah'ın bizi sınama ve kendini hatırlatma yöntemi. O'na gerçekten inanmış, O'nu gerçekten sevmiş biri, bu acılarından şikayet etmez, bunlara sabırla katlanır. Çekilen sıkıntılarda her zaman ruhani bir taraf vardır. Hastalık ya da ölüm, insanı kendine getirir, onu sarar ve düşünmesini sağlar. Onu bencilliğinden sıyırır. Hasta olduğumuzda, yaşam bir eğlence mekanı olmaktan çıkar; kendimizi ve evreni düşünürüz, bu birlikteliğin nedenlerini sorgularız. Varoluş anlam kazanır. İnsan ancak acılarla olgunlaşabilir diye düşünüyorum. Zevk almak, yaşamın hızla geçmesini sağlar ama acı, yaşamı durdurur, ona ağır çekim içinde bakmayı mümkün kılar.
Sayfa 299Kitabı okudu
··
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.