Mercè Rodoreda Katalan edebiyatının önemli temsilcilerinden biri.Güvercinler Gittiğinde ise Gabriel García Marquez'e göre "İç savaştan bugüne İspanya'da yayımlanan en güzel roman" (El País, 1983) Ben edebiyatın bir tür el alma olduğunu düşünürüm.Mercè Rodoreda da kitabın sonunda Güvercinler Gittiğinde'nin yazım süreci üzerine bir açıklama yapıp, Voltaire'den James Joyce'a, Bernat Metge'den Dante'ye ve Kutsal Kitap'a kadar beslendiği kaynakları açıklamış. Son iki aydır çok güzel kitaplarla karşılaşıyorum, yaptığım okumalarda.Bende iz bırakan Animal Triste ve Güvercinler Gittiğinde kitaplarının her ikisi de Alef Yayınları tarafından yayımlanmış.Alef Yayınları'na dikkatinizi çekerim.️ Güvercinler Gitiğinde " ...bir gıdım duygusallık içermese de her şeyden çok bir aşk romanıdır." demiş Mercè Rodoreda İç savaşın sürdüğü 1930'lu yılların Barcelona'sında geçen kitapta, kocasının taktığı isimle Colometa ( Güvercin) asıl ismiyle Natalia'nın öyküsünü anlatıyor Mercè Rodoreda.Natalia hayatın verdikleriyle yetinen bulunduğu şartlar altında yaşamayı her koşulda beceren güçlü bir kadın aslında.Yaşadığı hayatı tamamen kabul etmiş istekleri olmayan bir kadın kesinlikle değil. "Quimet hayatımı yardım ederek geçirmek yerine bir parça yardıma ihtiyacım olduğunu görmüyordu ve kimse beni anlamıyordu ve herkes sanki ben bir insan değilmişim gibi daha fazlasını istiyordu benden, Quimet’se ancak, güvercinleri alıp hediye etmeye bakıyordu." syf 110 Bulunduğu durumdan rahatsızdır ona daha fazla yük getiren güvercinlerin gitmesini sağlamak belki de kendisi için aldığı en önemli karardır. Aşkın ne olduğunu bilir.İster de...Ama onun bu tür lüksü yoktur. "Onun öylesine âşık bir halde geçirdiği o gece gibi bir gece geçirmeyi çok isterdim dedim ama benim çalışma odalarını temizleme, toz alma ve çocuklara bakma işim vardı ve dünyanın bütün o güzel şeyleri, rüzgâr, canlı sarmaşıklar, havayı delen serviler, bir bahçenin bir yandan öbür yana giden yaprakları benim için yaratılmamışlardı. Benim için her şey bitmişti, tek beklentim üzüntü ve dertti.” syf 136 Natalia öyle bir noktaya gelir ki savaş ortamında ve sonrasında çocuklarının ve kendisinin ölümünün kurtuluş olduğunu düşünür.Bir anda değişir yaşamı, aslında bu yaşamak için sunulan bir seçeneğin yine kabul edilişidir. Kitabın sonundaki "...ve başım öyle sırtına dayalı, ölmesini istemediğimi düşündüm… öyle uyuduk, uyumadan önce, elimi karnının üzerinden geçirirken, göbek deliğine rastladım ve kapatmak için parmağımı içine soktum… Hiçbir kötü cadı onu göbeğinden emmesin ve beni Antonisiz bırakmasın diye…”( syf 223) ifadesi gördüğüm en büyüleyici sevgi ifadesi. Güvercinler Gittiğinde çok severek okuduğum bir kitap oldu.Natalie ise beynime kazınmış en önemli roman karakterlerinden biri olacak sanırım.G

Güvercinler GittiğindeMerce Rodoreda · Alef · 2016157 okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.