insam bütün hayvanatın mâdûnuna düşüren hadsiz zaaf ve aczi, fakr ve ihtiyacâtı ve bütün hayvanlardan daha bedbaht eden, vâsita-i nakl-i hüzün ve elem ve gam olan aklı, o nûr ile nûrlandığı vakit, insan bütün hayvânât ve bütün mahlûkāt üstüne çıkar. O nûrlanmış acz ve fakr ve akil ile, niyâz ile nâzenîn bir sultan ve fizâr ile nâzdâr bir halife-i zemîn olur. Demek o nûr olmazsa; kâinât da, insan da, hatta her şey dahi hiçe iner. Evet, böyle bedi bir kâinâtda, böyle bir zât lâzımdır. Yoksa kâinât ve eflâk olmamalıdır.
Sayfa 33
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.