Hayatın gerçekliğinin acımasızlığı ile hayal kurmanın aklı dinginleştiren etkisini kitap çok iyi harmanlamış. Lise çağında iken okumuştum. Bir ergene insanları dinlemesini öğretmek için iyi bir yöntem olmuştu Momo'yu okumak. Sonra küçük kuzenime verdim okusun diye; o da empatinin, insanları samimi bir şekilde dinlemenin önemini öğrensin istemiştim.
Fakat günümüzün çocukları sosyal medya tarafından ele geçirildiği için önce dinlemek yerine konuşmayı tercih ediyorlar. Varlıklarını duyurmanın en iyi yolunun sesinin daha çok çıkmasına bağlıyorlar.
Bu arada Fringe dizisini izleyenler bilir gri adamları. Bu kitapta da (diziden çok önce yazılmış) gri adamlar var. Karakteristik olarak da çok benziyorlar. Güzel bir tesadüf oldu yani :)