Harun Reşid, Kisra'nın Eyvânını yıkmaya azmedince, o vakit hapishanede bulunan Yahya b. Halid'e, bu hususu istişare etmek için bir adam göndermiş, Yahya da elçi vasıtasıyla Harun Reşid'e: "Ey Emirü'l-Müminîn bunu yapma, bırak onu bir âbide olarak ayakta dursun. Bununla, bu âbidenin sahibi olanların elindeki mülkü soyup alan, âba ve ecdadının mülkünün azametine istidlal edilir", demiş. Fakat Harun Reşid, tavsiyesi konusunda onu itham etmiş ve "Acemlik hamiyet, İranlı olma damarı kabardı da onun için bu yolda tavsiyede bulundu, vallahi onun altını üstüne getireceğim", dedi ve Eyvânı yıkmaya başladı, bunun için bir çok eli ve gücü bir araya getirdi, bu işi başarmak için bir çok balyoz ve külünk yaptırdı, (yıkılması kolay olsun diye) Eyvânı ateşte kızdırdı, üzerine sirke döktürdü. Nihayet bütün bunlardan sonra acze ve zaafa duçar olup rezil ve rüsvay olacağından korkunca, yıkmaktan vazgeçme hususunu istişare etmek üzere tekrar Yahya'ya adam gönderdi. O zaman Yahya: "Ey Emîrü'l-Müminîn artık bu işten vazgeçme! Giriştiğin işe devam et, böylece, müminlerin emîri ve Arap hükümdarı, Acem binalarından birinin yıkılması hususunda bile acze ve zaafa düştü, denilmesinin önüne geçmiş olursun", diye tavsiyede bulundu. Fakat buna rağmen Harun Reşid rezil olacağını anladı ve onu yıkmaktan vazgeçti.
Sayfa 634 - Dergâh YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.