Müzik grupları ve markalar şeklindeki kitle kültürü, diğer ülkelerde de “bırakınız yapsınlar” bireyselciliğiyle aynı anlamdadır. The Globe and Mail, Noel’in bütün dünyada, Hıristiyan geleneği olmayan ülkelerde bile “yükselişe geçtiği”ni yazıyor. Jan Wong şu yorumu yapıyor:
“Noel, dünyanın geri kalanı için anlamsız bir sembol değil. İfade ettiği şey bundan daha açık olamazdı: başarı, ilerleme, ölene kadar alışveriş yapma özgürlüğü. Belki de bu yüzden dünyanın geri kalanı, özellikle Üçüncü Dünya, Noel’i kucaklıyor.”
Tabii ki reklamlar, Noel şarkıları ve yıllık Noel filmleri aracılığıyla Noel mesajını yayan da popüler kültür.
Küresel kültürel konformizm bunun dışında başka bir şeyi daha yayıyor: Kendine has bir güzellik ideali. Pek çok ülke, modellerini popüler kültürün etkisinde yeniden tanımlıyor. Tayland’da, “Yuvarlak yüzlü, yay kaşlı ve küçük ağızlı klasik Tay görünüşü, Batı sinemasinin popülerliğine boyun eğdi”. Bir ankete göre, dokuz kişiden biri, Tayland’ın en seksi kadın ve erkeklerinin melez ve baskın Batılı görünüşü taşıyanlar olduğunu düşünüyor.
Çin, Batı tarzı şöhret idealini hızla benimsiyor. “Çin’de” diyor Çin’in en meşhur yönetmeni Zhang Yimou, “artık bir gecede ünlü olan 20’li yaşlardaki genç kızlarımız var. Bu rol modellerinin gücünün sının yok.” Hatta gazete standları çoğunlukla yoksul genç kızlar hakkında şöhret dedikodusu yayan ve hemen kapışılan dergilerle dolup taşıyor. Yimou, sonraki filminin başrolü için bir yıldız bulma yarışması düzenlediğinde, seçmelerde şaşırtıcı şekilde yüz bin aday kapıya dayanıyor. Ama The Globe and Mail’den Miro Cemetig, “Çin’de, yıldız makinesi aynı Hollywood’daki gibi, çoğu kez hayal kırıklıkları üretir” diyor. Cemetig’in konuştuğu, seçmelere gitmek için günde sadece bir öğün yiyerek para biriktirmiş olan, on dokuz yaşındaki aday, Pekin’e geldiğinde başvurusunun reddedildiğini öğrenmiş. Onu hiç denememişler bile.
··
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.