"Bugüne kadar hiç kimse görmedi onu, barışı ararken
yolunu kaybeden efsanevi güvercini, fakat o hâlâ başla-
rımızın üzerinde uçuyor, korku İçinde, kanatları yorgun.
Bazen, o da sadece geceleri korkuyla uykudan sıçradığı-
mızda yukarıda, havada bir hışırtı duyarız; karanlıkta hızlı
bir kovalamaca, kesik kesik bir uçuş, ümitsizce bir kaçış
belki de. O güvercin, kanatlarının üzerinde tüm karan-
lık düşüncelerimizi taşır, korkularında tüm dileklerimizi.
Orada gökyüzü ile yeryüzü arasında ürkek ürkek süzülen,
yolunu kaybetmiş bu güvercin, bir zamanların sadakatsiz
elçisi, insanlığın Atası Nuh'a bizim yazgımızı bildirir. Ve
tıpkı binlerce yıl öncesinde olduğu gibi dünya, birinin elini
uzatıp "İmtihan yeterli” demesini bekler ısrarla ve sabırla."