Korona Günlükleri: İnsanlık Normale Dönebilir Mi?
Selamlar Sevgili 1k Okurları;
16 Mart'tan beri evdeyim. Koronavirüs sebebiyle sadece birkaç kez ev ihtiyaçları için dışarı çıktım. Onun dışında evden dışarı çıkmıyorum.
Evden çıkarken ve geri geldiğimde yaptığım şeyler;
1- Ev dışına çıkarken tek kullanımlık eldiveni takıyorum.
2- Yanıma dezenfektan ve kağıt peçete alıyorum,
3- Arabaya bindiğimde her ihtimale karşı önceden dokunduğum yerleri dezenfekte ediyorum, kağıt peçeteyi çöpe atıyorum,
4- Örneğin market alışverişi yapacağım, arabadan inerken maskemi takıyorum,
5- İnsanlarla karşılaştığımda normalde de tepkim olmazdı ama artık insanlar koca bir ÜÇ BOYUTLU CORONA şekline bürünmüş halde gözüküyor gözüme, o nedenle göz temasını bırakın, sanki bana virüsü bulaştıracak kişiymiş gibi gelmeye başladılar, (Ben de onlara öyle gözüküyorum haliyle), ölümden korkumdan değil, eve geleceğim, evde annem babam var, konu o,
6- Alışverişi sosyal mesafeye uymayan bir çok "düşüncesiz insana rağmen yapıyorum", ödeme için kasaya geliyorum, kasa görevlisi ile temasımız zaten yok, maskeleri ve siperlikleri takılı, eldivenleri takılı, ödeme temassız kart ile yapılıyor, markete gitmeye mecburuz, onların çalışması beni üzüyor, büyük risk altındalar çünkü, marketten çıkıyorum,
7- Taşıdığım şeylerin temiz olmadığını düşündüğüm için içim rahat değil, arabaya koyuyorum poşetleri, eldivenleri çıkartıp çöpe atıyorum, elimi dezenfekte ediyorum, arabaya binerken yeni eldivenler takıyorum, ve eve dönüyorum,
8- Arabadan iniyorum, poşetleri alıyorum, arabayı kilitleyip, apartman kapısına yöneliyorum, anahtarı çıkarıp kapıyı açıyorum, hem ev hem de araba anahtarı tek cepte, farklı yerlere koymuyorum, eve çıkıyorum, kapıyı açıyorum, poşetler ayrı yerlere konuyor, dışarıda kullandığım materyalleri ayrı bir yere koyuyorum, onları birer birer, ne kullandıysam dezenfekte ediyorum, sadece arabada kullandığım eldiveni çöpe atıyorum, elimi yıkıyorum, tekrar dezenfekte ediyorum,
9- Meyve sebze gibi şeyleri annem hemen yıkayıp temizliyor, defalarca yıkanıyor, daha sonra yine ayrı yerlere konuyor, geri kalan paketli şeyler ilk önce dezenfekte ediliyor, daha sonra ayrı yere konuyor,
10- Kıyafetlerimi çıkarıyorum, ayrı yere koyuyorum, daha sonra hava alması için balkona bırakıyorum,
11- Dezenfekte ettiğim araba anahtarı, ev anahtarı, banka kartı gibi materyalleri ayrı ayrı yerlerine koyuyorum ve artık normale dönüyorum.
Şimdi bu hem psikolojik hem de temiz kalma sınavı. Bunun yıllarca sürmesi veya her gün benzeri eylemlerin yapılması sadece bilimkurgu tarzı filmlerde olabilir. Biz buna ne kadar dayanabiliriz?
Ben şimdi evdeyim, dışarı çıkma sayım çok az, her gün işe giden insanlar daha fazlasını hissediyordur, bu yeni bir insan tipi ortaya çıkaracaktır,
Sosyal medyada hala yalan hayat yaşayan kişiler, aynı yaşamaya devam ediyor olabilir ama iş dışarı çıkmaya gelince işler değişecek ve değişiyor, herkes için geçerli bu, ben kendimi geçtim eve hastalık getirmek düşüncesi beni ürkütüyor,
Normalde zaten elimi yüzünü yıkayan ve temizliğe özen gösteren bir insandım, ama bu aşırılık bıkkınlığa sebep oluyor, bir şeye dokunma hissiyatı hoşuma gitmiyor artık, marketten aldığım bir çikolata kabını açasım dahi gelmiyor, 15 gün önce aldığım bir çok ıvır zıvırın %80'i duruyor, evdeyken kilo dahi almadım veriyor olabilirim,
Bunları neden yazdım? Herkesin günlük rutinleri elbet var, "senin araban var, toplu taşımada olanlar ne yapsın" diyecek olursanız, zaten asıl değinmek istediğim konu bu ve benzerleri, daha fazlasına maruz kalan insanlar nasıl normale dönecek?
İnsanlar her yüzyılda değişik tavır ve düşüncelerde olmuş gibi duruyor, yazılanlar, anılardan ve anlatılanlardan anladığımız bu, bu salgın nedeniyle de toplum ve insan ilişkileri değişecektir, belki kırsal kesimler daha az etkilenir tam bilemiyorum, şehirler yüksek oranda etkilenecektir, her zaman bir acaba, her zaman bir soru işareti akıllarda olacaktır,
Bu dönemlerde bir şeyler yazmak önemli, ister günlük tutun, ister haftalık Z Raporu yapın kendinize, ruh hallerinizi ve düşüncelerinizi not alın, ileride hatırlamak istemeseniz bile bugünlerin yaşattığı her ne ise bir anı olarak bırakmayın, geleceğe götürün, bu da bir kültürdür, okuduğumuz eski kitaplar ve anılar bu şekilde var olmuştur, bir şekilde bize ulaşmıştır, hafife almayın sakın kendinizi.
Biraz uzun oldu sanırım, kısa yazdığım nerede görüldü ki? Lütfen sizlerde yoruma yazın düşüncelerinizi, çekinmeyin.
Sağlıkla kalın sevgili okurlar, kendinize ve çevrenize dikkat edin...
··
72 görüntüleme
Çoğumuz durumu aynı ben 3 haftadır evden çalışmama rağmen ailemin yanına gitmek istemedim bin türlü bahane uydurarak ama sizinde dediginiz gibi kendimi gectim dışarıdan onlara virüs bulaştırırım korkusu var malesef görüntülü konuşmak çok daha iyi sanırım bu süreçte. Ayrıca sadece market için dışarı çıkıyorum ve bundan bile nefret eder hale geldim risk grubu büyüklerimizin dünya umrunda değil ve market çalışanlarının sağlıklarını düşündüklerini sanmıyorum çünkü markette saatlerce boş boş bakınmaları başka anlama gelmiyor. Asıl sorun market sonrası eve gelme kısmı market işim en fazla 20 dk sürmesine rağmen aldıklarımı eşyalarımı ve tabiki kendimi dezenfekte sürem çılgınca uzun sürüyor. Her şey bittikten sonra oturunca ben ne yaşadım hissi içinde bir yarım saat geçiriyorum malesef. Sanırım bende baya uzun yazdim içimi dökmem gerekiyormuş sizin yazdiklariniz içinde hem teşekkürler (bir çoğumuzun yaşadığını dillendirdiginiz icin) hemde elinize sağlık 😊
Neyseki benim çalıştığım birim şimdilik bize idari izin veriyor ya da fazla mesailerimizi siliyor. Yoksa hastanede el yıkamaktan ellerin his duygusu kayboluyor. Arabadan inmeden beş dakikalık dezenfekte işlemini uygulamazsam kirlenmiş hissediyorum. Hastane yemeklerini normalde yiyemezdim hiç yiyemiyorum şimdi. Hastane dağın başında olduğu için etraftaki birkaç restaurant kebapçı da kapattı zaten yiyecek pek bir şey yok. Zaten olsa da cesaret edip sipariş verir mi insan? Evden yemek görürsem kapları geri getirebilir miyim? Yakında kendimi eve getirmeyi keseceğim gibi görünüyor. Evde iken her şey daha güzel. Ama aynı şeyleri tekrar yapınca ne iştah kalıyor ne şevk. Daha diyecek çok şey var...
Evet ben de o şekilde evdeyim. Herkeste bu ve benzeri hisler yaratıyor benim düşünceme göre. Bu yüzden insani ilişkilerin hasar göreceğini düşünüyorum. Özellikle insansız yapamayan insanların büyük psikolojik sorunlar yaşayacağını düşünüyorum. Ben sipariş falan veremem, kuru ekmek yerim cidden yemek siparişi vermem.
El dezenfektanları zaten yakında işlevini yitirecek herhalde, elimizde bir şey kalmayacak. :))
2 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Sadece filmlerde gördüğümüz, kabusa dönüşebilecek günlerden geçiyoruz ne yazık ki...Yazdığınız her adımı büyük ihtimalle bu konuda hassasiyet gösteren herkes uyguluyordur..
9. Maddeye katkı ve size kolaylık olsun diye yazmak istedim...Marketten aldıklarımızı FIFO mantığı ile kullanmaya çalışıyoruz ve gelen torbaları mümkün olduğu kadar geç mutfağa alıp kullanmaya çalışarak, eğer kutular üstünde virüs varsa, zamanla yok olmasını sağlamayı amaçlıyoruz...Mümkünse 1 gün kadar, hatta 2 gün çıkarmadan balkonda durması içimizi rahat ettiriyor ( dolaba girmek zorunda olanlar buna dahil değil tabii)
Corona günlerinde iki oğlumuzla beraber 4 kişilik çekirdek aile durumuna geri dönüşümüz, bu durumdaki tek güzel yan...
Bir an önce güzel günlere kavuşmak dileğiyle...
Ben tam olarak gün saymadım ama sanıyorum 3 hafta oluyor dışarı çıkmayalı. Evin ihtiyaçlarını eşim çıkıp aldığı için benim hiç çıkmama gerek kalmıyor. Genelde de evde vakit geçirmeyi seven biri olduğum için çok sıkıntı yaşamıyorum. Her şeyden öte kitaplarım ve çocuğum var sıkılmak için zaman olmuyor. Bu süreç bittiğinde hepimizde bir şüpheci yaklaşım kalacağını düşünüyorum. Eşim dışardan bir şey getirdiğinde onlara dokunduktan sonra ellerimi yıkamadan başka bir şeye dokunmuşsam dalgınlıkla, ellerimi yıkadıktan sonra dahi bir 'acaba' kalıyor kafamda. Bu sefer neye dokunsam ellerimi yıkamaya koşuyorum. Ve evet biz olmasak bile bizden sonra kalacak insanlar nasıl bir dönemden geçtiğimiz konusunda bir fikir sahibi olabilsinler diye, ya da en azından çocuğum büyüdüğünde okusun diye günlük olmasa da ara sıra bir şeyler karalamaya çalışıyorum. Ölmez sağ kalırsak eğer belki yıllar sonra ben bile açıp okuma ihtiyacı duyabilirim diye... ✌🌹
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.