Korona Günlükleri: İnsanlık Normale Dönebilir Mi?
Selamlar Sevgili 1k Okurları;
16 Mart'tan beri evdeyim. Koronavirüs sebebiyle sadece birkaç kez ev ihtiyaçları için dışarı çıktım. Onun dışında evden dışarı çıkmıyorum.
Evden çıkarken ve geri geldiğimde yaptığım şeyler;
1- Ev dışına çıkarken tek kullanımlık eldiveni takıyorum.
2- Yanıma dezenfektan ve kağıt peçete alıyorum,
3- Arabaya bindiğimde her ihtimale karşı önceden dokunduğum yerleri dezenfekte ediyorum, kağıt peçeteyi çöpe atıyorum,
4- Örneğin market alışverişi yapacağım, arabadan inerken maskemi takıyorum,
5- İnsanlarla karşılaştığımda normalde de tepkim olmazdı ama artık insanlar koca bir ÜÇ BOYUTLU CORONA şekline bürünmüş halde gözüküyor gözüme, o nedenle göz temasını bırakın, sanki bana virüsü bulaştıracak kişiymiş gibi gelmeye başladılar, (Ben de onlara öyle gözüküyorum haliyle), ölümden korkumdan değil, eve geleceğim, evde annem babam var, konu o,
6- Alışverişi sosyal mesafeye uymayan bir çok "düşüncesiz insana rağmen yapıyorum", ödeme için kasaya geliyorum, kasa görevlisi ile temasımız zaten yok, maskeleri ve siperlikleri takılı, eldivenleri takılı, ödeme temassız kart ile yapılıyor, markete gitmeye mecburuz, onların çalışması beni üzüyor, büyük risk altındalar çünkü, marketten çıkıyorum,
7- Taşıdığım şeylerin temiz olmadığını düşündüğüm için içim rahat değil, arabaya koyuyorum poşetleri, eldivenleri çıkartıp çöpe atıyorum, elimi dezenfekte ediyorum, arabaya binerken yeni eldivenler takıyorum, ve eve dönüyorum,
8- Arabadan iniyorum, poşetleri alıyorum, arabayı kilitleyip, apartman kapısına yöneliyorum, anahtarı çıkarıp kapıyı açıyorum, hem ev hem de araba anahtarı tek cepte, farklı yerlere koymuyorum, eve çıkıyorum, kapıyı açıyorum, poşetler ayrı yerlere konuyor, dışarıda kullandığım materyalleri ayrı bir yere koyuyorum, onları birer birer, ne kullandıysam dezenfekte ediyorum, sadece arabada kullandığım eldiveni çöpe atıyorum, elimi yıkıyorum, tekrar dezenfekte ediyorum,
9- Meyve sebze gibi şeyleri annem hemen yıkayıp temizliyor, defalarca yıkanıyor, daha sonra yine ayrı yerlere konuyor, geri kalan paketli şeyler ilk önce dezenfekte ediliyor, daha sonra ayrı yere konuyor,
10- Kıyafetlerimi çıkarıyorum, ayrı yere koyuyorum, daha sonra hava alması için balkona bırakıyorum,
11- Dezenfekte ettiğim araba anahtarı, ev anahtarı, banka kartı gibi materyalleri ayrı ayrı yerlerine koyuyorum ve artık normale dönüyorum.
Şimdi bu hem psikolojik hem de temiz kalma sınavı. Bunun yıllarca sürmesi veya her gün benzeri eylemlerin yapılması sadece bilimkurgu tarzı filmlerde olabilir. Biz buna ne kadar dayanabiliriz?
Ben şimdi evdeyim, dışarı çıkma sayım çok az, her gün işe giden insanlar daha fazlasını hissediyordur, bu yeni bir insan tipi ortaya çıkaracaktır,
Sosyal medyada hala yalan hayat yaşayan kişiler, aynı yaşamaya devam ediyor olabilir ama iş dışarı çıkmaya gelince işler değişecek ve değişiyor, herkes için geçerli bu, ben kendimi geçtim eve hastalık getirmek düşüncesi beni ürkütüyor,
Normalde zaten elimi yüzünü yıkayan ve temizliğe özen gösteren bir insandım, ama bu aşırılık bıkkınlığa sebep oluyor, bir şeye dokunma hissiyatı hoşuma gitmiyor artık, marketten aldığım bir çikolata kabını açasım dahi gelmiyor, 15 gün önce aldığım bir çok ıvır zıvırın %80'i duruyor, evdeyken kilo dahi almadım veriyor olabilirim,
Bunları neden yazdım? Herkesin günlük rutinleri elbet var, "senin araban var, toplu taşımada olanlar ne yapsın" diyecek olursanız, zaten asıl değinmek istediğim konu bu ve benzerleri, daha fazlasına maruz kalan insanlar nasıl normale dönecek?
İnsanlar her yüzyılda değişik tavır ve düşüncelerde olmuş gibi duruyor, yazılanlar, anılardan ve anlatılanlardan anladığımız bu, bu salgın nedeniyle de toplum ve insan ilişkileri değişecektir, belki kırsal kesimler daha az etkilenir tam bilemiyorum, şehirler yüksek oranda etkilenecektir, her zaman bir acaba, her zaman bir soru işareti akıllarda olacaktır,
Bu dönemlerde bir şeyler yazmak önemli, ister günlük tutun, ister haftalık Z Raporu yapın kendinize, ruh hallerinizi ve düşüncelerinizi not alın, ileride hatırlamak istemeseniz bile bugünlerin yaşattığı her ne ise bir anı olarak bırakmayın, geleceğe götürün, bu da bir kültürdür, okuduğumuz eski kitaplar ve anılar bu şekilde var olmuştur, bir şekilde bize ulaşmıştır, hafife almayın sakın kendinizi.
Biraz uzun oldu sanırım, kısa yazdığım nerede görüldü ki? Lütfen sizlerde yoruma yazın düşüncelerinizi, çekinmeyin.
Sağlıkla kalın sevgili okurlar, kendinize ve çevrenize dikkat edin...
··
72 görüntüleme
Panik ve korku immuner sistemi çökertiyor.Normal hayatımızda da panik ve korku içinde olmamalıyız.Ic sesimize kulak vermeliyiz.Daha dingin, daha huzurlu, bir düşünce içerisinde olmalıyız.Hani sanki temiz berrak bir denize elimizi daldırırız.Kucuk renkli taşlar görürüz.Hepsini alma heyecanı içindeyizdir.Farkinda olmadan küçük bir yengeç aradan çıkar.Yan yan gider.Neden benim renkli taşlarımı alırsın der gibi.Sonra denize doğru hızlı hızlı koşarız. Söyle bir dalarız.Kafamizi denizden çıkardığımızda bir bakarız ki karşıda bir dağ solda orman ,mavi güzel bir gokyuzu.Oh hayat bu...deriz.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.