Bir hafta önce öğleden sonra Nergis yarın buluşmamız lazım diye mesaj attı tamam dedim o an kafamda hiç durmayan bir sorgulama başladı neden çağırıyordu neden aramayıp mesaj atmıştı neden şimdi ,Nergisi görmeyeli üç ay oluştu öğrendiğime göre bir şirkette muhasebe bölümde çalışıyordu. Bilge hakkında sorular sorarken arkadaş olmuştuk ve bu arkadaşlık devam etmişti belki de aramızda görünmez bir kardeşlik oluştu Nergis başından geçen bütün olayları anlatmıştı.Bilgeden bile sakladığı sırlarını çocuk masumiyetinde kalbime yerleştirmişti, çocukken gördüğü istismarı, ailesiz büyümenin veya aile tarafından dışlanmanın, kadın olmanın zorluklarını hiç bir şey demeden dinlerdim. Nergise öğüt veremezdim çünkü yaşadığı acıları yaşamamıştım o anlattıkça hissediyordum ama savaşı uzaktan izleyip kılıç darbesi almayan asker gibi hissediyordum, yaşama tutundurmaya çalışıyordum çünkü gücü kalmamıştı önce okula yoğunlaştırdım Nergis ona bunları yaptırdığımdan haberdar değildi türlü akıl oyunları kelime oyunları yapıyordum öfke duygusuna basıyordum kızıyordu ,lanet ediyordu sonra iskelede oturuyorduk anlat diyordum anlat bu kelimeyi senden duymayı seviyorum diyordu bende bazı kelimelerin büyülü olduğunu sadece nasıl söylenmesi gerektiğinden bahsediyordum bir kaç arkadaş harici arkadaşı yoktu,insanları sevmezdi kibirden değil ona yaşattıkları hayat için iğreniyordu insanlıktan,gülerek Ah derdi tanrım baltayı verecektin o ağacı kesecektim Nergis farklıydı melek güzelliği vardı onda kıvırcık saçları, yemyeşil gözleri, orantılı burnu gülerken hilal gibi olan dudakları deniz kumlarından esmer teni ama o gözleri çok nadir gerçekten gülerdi...
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.