...Sabah erkenden uyandım söylediği saati geçirmek istemiyordum
geç kalmak bana göre değildi çünkü kafamın içinde devasa bir saat vardı üstümü değiştirdim bir şeyler atıştırmadan çıktım Nergisle kahvaltı yapmak istiyordum söylediği yere gittim içeri girerken Nergisin adını söyledim tam adımımı atarken garson gelmeyecek size bir zarf bıraktı dedi şaşırdım içimde bir korku oluştu sanki iç organlarım küçüldü zarfı aldım eve gidene kadar açmadım alelade okumak istemiyordum eve geldim zarfı masanın üzerine koydum üstümü değiştirip rahat bir şeyler giydim zarfı aldım koltuğa geçtim yavaşça açtım
ÖLÜM VE BEN VE GÜLÜCÜK
Biliyorum kızacaksın sevgili dostum
benden bu kadar deyip bu yazıya son vermek istiyorum belki de yazmaya korkuyorum ama içinde ki beni öldürmek istemiyorum bu yüzden sana yazıyorum
Bu arada en sevdiğim renk gök mavisi...
Ölümümü bile ciddiye alamıyorum buda insanlara oynadığımız oyunlar gibi geliyor ama dayanamıyorum....İnsan acıyla olgunlaşır demiş birisi ne aptalca bir söz beki de acının ne olduğunu bilmiyor çocukluğumdan beri yani bana ilk dokunduklarından beri insanlardan kaçıyorum herkesi öldürmek istiyorum Bilge ve sen hariç öldürmek bana doğal geliyor , kandan ve soğuk bedenlerden korkmuyorum hatta hoşuma gidiyor Sevgili Dostum sana türlü kelimeler kullanıp yazar gibi ölüm fermanı bırakmak istemiyorum sadece artık dayanamıyorum kendi bedenimi sıkmaktan moraran kollarımdan,karanlıkta bile nefes alamamaktan , toplu olarak hiç bir yerde bulunamamaktan,yalnızken duyduğum seslerden,sürekli birinin beni izlediği düşüncesinden hatta bazen dokunduğunu hissetmekten ,hiç bir insana inanmamaktan ,bazen senden hatta Bilgeden bile korktuğumdan yoruldum bu yaşama bir son vermem gerektiğini düşünüyorum merak etme Bilgeye senden selam götürücem ben posta güverciniyim kendine iyi bak iyi yaşa...
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.