Akıl, Allah'ı bulan zekâ kudretidir. Eğer O'nu bulamıyorsa akıldan söz edilmez. Ya da akıl, şeytana tabi görünüyorsa bir an devreden çıkmıştır. Çünkü âyet "aklınız yok mu idi?" emriyle şeytana tabi olduğumuz zaman aklı devreden çıkardığımızı bildiriyor.
Nefs, şeytanla işbirliği yaptığı zaman önce aklı devreden çıkarır, onun yerine geçici bir mantık aldatması icad eder. Ve birçok cibilliyetler bu yoldan baştan çıkarılmıştır. Cibilliyet karakter demektir. Eğer fizik ve matematik dayanakları sağlam bir zekaya sahipseniz Allah'ı akledersiniz. Bu aklınız devreden çıkmadıkça karakteriniz bozulmaz.
Allah Âdem'e bu yüzden özel olarak aklı verdi. Ancak buradaki incelik, akılsızlar baştan çıkar, akıllar şeytandan etkilenmez demek değildir. Mânâ geneldir. Hatta özellikle akıl sahiplerine hitab etmektedir:
"O zaman aklınız nerdeydi?"
Yani nefsiniz şeytana uyunca hemen akıl devresinden çıkarsanız dikkat edin!
Âyet 63-64: Andınızı bozdunuz! Aklınızı kullanarak şeytanın ve nefsin oyunundan kurtulamadınız! Ve nihayet Sırat-ı müstakime kendinizi atarak kurtulma yolunu bulamadınız! (63): O halde işte vaad olunduğunuz cehennem. " (64): "Küfr içinde olduğunuz için ona yaslanın (yani ona intikal edin; ona yansıyın!). "
Sayfa 83 - Damla YayıneviKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.