Nisan başıydı. İlkbahar çiçeklerinden olan çuhalar açmıştı. Sürülmüş tarlaların üstünden ılık bir hava yuvarlanıp geçiyor ve bahçeler, kadınlar gibi, sanki yaz yortuları için tuvaletlerini yapıyorlardı. Çardağın parmaklıkları ve demir çubukları arasında boylu boyunca ırmağın, çayırda başıboş hatlar çizdiği görülüyordu. Akşamın sisi, yaprakları dökülmüş kavakların çerçevesini menekşe rengine boyamakta ve ince bir tül gibi dallarını saran haleden daha soluk ve daha şeffaf göstermekteydi. Uzaklarda sürü sürü davarların yürüdüğü görülüyor ve ne ayak sesleri ne de böğürmeleri duyuluyordu. Beri tarafta biteviye çalan çan sesleri barış ve esenliğe davet eden iniltileriyle havaya hakim oluyordu.
Sayfa 122Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.