Titreyerek sözlerimi tekrar etti. Sözcükler boşlukta yankılandı. Sonra bir an sessizlik oldu, öyle sessizdi ki yaprakların arasından geçen rüzgarın belli belirsiz hışırtısını duyabilirdiniz.Kendini bir tövnekar gibi yere attı. Daha önce hiç duymadığım bir kendinden geçme halinde ağzından bir sürü hızlı lehçe kelimeler döküldü. Ne dediğini anlamıyordum ama kendinden geçmişçesine şükran ve pişmanlık içinde dua ediyordu. Çünkü itirafını gerçekleştirken alnını mütevazi bir şekilde dua masasına dayamış, sürekli o tuhaf dilde daha da tutkuyla söylediklerini tekrarlıyor ve olağanüstü bir şevkle dilinden düşürmüyordu. Daha önce dünyadaki hiçbir kilisede böyle dua edildiğini me gördüm, ne de duydum........
Bana yaklaştı Ruslar gibi eğildi, iki elimi tuttu ve saygılı bir şekilde onları öptü. 'Sizi bana Tanrı gönderdi. O' na teşekkür ediyordum. 'Ne diyeceğimi bilmiyordum ama orgun aniden alçak sıraların üzerinde gürültüyle çalmasını istedim. Çünkü başardığımı hissediyordum;bu adamın hayatını sonsuza dek kurtarmıştım.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.