Zaten o yüzden bu 5-6 yazarın üzerine dönüyor hala her şey. O isimler kendi dönemlerinde egemen değil, ezilen taraftaydı. O yüzden yaşam öyküleri de yazdıkları da değerli. Şimdikiler ise daha nitelikli tek eser yazmadan jeep’le gezip milyonluk evlerde yaşıyorlar. Yazıkları da bir yaşanmışlıktan yoksun olduğu için sığ ve yüzeysel oluyor genelde... Eski İslamcı yazarlarla şimdikiler arasında çok geniş bir boşluk ve nitelik farkı var. Ortaya bir fikir koyan, tartışan, kafa karıştıran yazar sayısı yok denecek kadar az. Geriye mektup, çay, kahve edebiyatı kalıyor... Ha bir de Filistin romantizmi...