Kitabı okurken hemen şunu gördüm yazar bir telaşla ülkenin tüm meselelerini kahramanlarının ağzından bize aktarıyor ve aktarırken kendi dünya görüşünü de empoze ediyor bir sanatçının misyonu farklılıkları körüklemek değil ortak zenginliklere çağırmak olmalıydı aslında ama yazarda bunu göremedim bu bakış acısının aydın olmanın gereği mi yoksa "kendi ülkemi eleştirirsem bana da bir Nobel ödülü ilerde verirler" düşüncesi mi olduğunu tam anlayamadım Kitabı okurken edebi bir haz alamadım ve yazarın kendi ideolojik kalıpları arasında sıkışıp kaldığını görünce üzüldüm yitik aydın tipini kendi değerlerine yabancılaşma halkçı görünüp halka tepeden bakma gibi çok şey vardı ama yüzeysel bakarsak ülkenin güncel sorunlarını ele alarak bunlar üzerinde düşündürüyor mutlu olmayan insanlar varken toplumsal mutlulukların olmayacağını hatırlatıyor eşlik eden şarkım Taylor Swift/Everything has changed

MutlulukZülfü Livaneli · Remzi Kitabevi · 200836,4bin okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslyy