İşte, tüm zamanların gelmiş geçmiş en bilinen Alman şiiri, her küçük Alman çocuğunun ezbere bilmek zorunda olduğu şiir:
“Bütün doruklarda
Sessizlik,
Tüm ağaçların tepesinde
Hissettiğin
Hafif bir soluk;
Minik kuşlar ormanda susmuş
Sabret, az sonra
Sen de dinleneceksin.”
Şiirdeki fikir çok basit: Orman uykuya dalmış, sen de dalacaksın. Şiir şaşırtıcı bir fikirle gözlerimizi kamaştırmayı amaçlamıyor, varlığın 'bir ân'ının unutulmaz kılınmasını ve dayanılmaz bir nostaljiyle yüklenmesini amaçlıyor.
Çeviride her şey kayboluyor, şiirdeki güzelliği ancak Almanca okuyunca kavrıyorsunuz;
“Über allen Gipfeln
Ist Ruh',
In allen Wipfeln
Spürest du
Kaum einen Hauch;
Die Vögelein schweigen im Walde.
Warte nur, halde
Ruhest du auch.”