İnsan insanla varoluyordu. Aileler büyüktü, akrabalar çoktu. Komşular önemliydi, oturulan sokaklar, mahalleler ait olunan mekânlardı. Arkadaşlık ilişkisi değerliydi, arkadaşın gerektiğinde korunup kollanmasına önem
verilirdi.
Yeşilçam melankolisi bir alıntı olmuş naçizane fikrim. Benim bildiğim komşu dedikodu yapar, akrabalar da dedikodu yapar, aile seni kendileri gibi düşünmen için baskı uygular, sadece arkadaşlar kısmı değişkenlik gösterebilir. E tabi iyi yanları da yok değil ama genel çerçeve bu.
Yazdıklarınızda haklısınız. Ancak verilen mesaj sahip olunan değerlerdi. Büyük aileler, birbirini arayıp soran komşular, iyi ve kötü günde yanında olan akrabalar ve arkadaşlar. Şimdi dönüp bakın etrafınıza hangisi var ??