Tanrı vardır, yoksa bile..
Çelişkiler içindeki Cioran, bu kitabında diğer kitaplarına kıyasla oldukça iç karartıcı geldi bana. Kitabı bir kaç kez yarım bırakıp tekrar başladım. Bu karantina günlerinin bunalımlı ruh hali içinde beni oldukça gerdi kitap. Cioran, inanç olarak bana uzak olmasına rağmen, severek okuduğum bir yazardır. Çok şaşırtıcı ve tam isabet tespitleri vardır. Karamsarlığın ve umutsuzluğun doruklarında gezinirken bile, eğlenceli bir tarafı olurdu. Fakat bu kitapta asla eğlendirici ya da olumlu bir şey yok. Zaten sınırları olmayan yazar, bu sefer "daha ne kadar ileri gidebilirdi ki?" dedirtti bana. Aydınlık ve karanlık arasında dengeli bir yazım tarzı vardı okuduğum diğer kitaplarında. Fakat burda aydınlığa göz bile kırpmamış. Anakin Skywalker'ın Darth Vader'a dönüşmesi gibi; tamamen karanlık tarafta saplanıp kalmış.
Edebî dilini çok severim yazarın. Anadili olmamasına karşın Fransızca'yı konuşturur. O yüzden okumayla ilgili bir problem çekmedim. Şairane ve akıcı üslup kitabı rahat okutuyor. Ama karantinada fındık kadar kalmış aklımı ve leblebi kadar kalmış sabrımı zorladı. Allah'tan depresif bir zamanıma denk gelmedi.
Velhasıl, kitabın zayıf psikolojiyi ve oturmamış inançları zehirleme tehlikesi var. İntihara meyilli insanlara bu kitabı okutturmayın. İnsanı umutsuzluk çukuruna atar ve ordan çıkarmaz. Ayrıca ölüm ve yok oluş güzellemesi yapmakta. Tekrar okumayacağım tek Cioran kitabı budur.
"Asla tavsiye etmeyeceğiniz bir kitap var mı?" sorusuna cevabımdır..