Ölçülemez bir körlük vardır ve Rimbaud'nun körlüğü böyleydi.
Üstünde bir lanet vardı.
Yön duygusunu yitirmekle kalmıyor, dokunma duygusunu da yitiriyor.
...
Kendi kimliğini öylesine değiştiriyor ki kendi kendisine sokakta rastlasa tanımayacak.
Belki de bu deliliğe bir fiske vurmak için son ümitsiz çaba, öylesine normal olsun ki deliliğini bilmesinler.
....
Ölümcül bir can sıkıntısı içinde olması hiç şaşırtıcı değil.
Kendi kendisiyle birlikte yaşayamazdı çünkü bu ben defedilmişti .
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.